ჩინეთის კედელი მსხვერპლთშეწირულთა ოჯახებმა დაწყევლეს
სახელგანთქმული ჩინეთის კედელი ყველაზე გრძელი ნაგებობაა, რაც კი ადამიანის ხელს ოდესმე აუშენებია. 6.352 კილომეტრის სიგრძის კედელი შანხაის გასასვლელიდან ბოხაის ზღვამდეა გაჭიმული. ბუნებრივია, ეს შენობა კაცობრიობის ერთ-ერთ მიღწევად ითვლება, ჩინეთისათვის კი სიამაყის სიმბოლოა.
კედელი მართლაც უნიკალურია და გარეგნული სიმალაზის მიღმა ბევრ ამოუცნობ საიდუმლოს და თავსატეხს ინახავს _ დაკარგული საგანძური, მიწისქვეშა სამალავები პირდაპირი კავშირი ბერმუდის სამკუთხედთან , უცხოპლანეტელები და, რაოდენ გასაკვირიც არ უნდა იყოს, კავშირი ეგვიპტის პირამიდებთან. ნაგებობა წლიდან წლამდე ახალ სიურპრიზებს უმზადებს მათ, ვინც მის გამოკვლევას იწყებს.
როდესაც საქმე ჩინეთის დიდ კედელს ეხება, პირველი ჩიხი, რომელშიც ამ თემით დაინტერესებული ადამიანები ექცევიან, გახლავთ მისი აშენების მიზეზი. ადამიანები და, მით უმეტეს, ჩინელები უმიზეზო არაფერს აკეთებენ, მით უფრო გრანდიოზულ პროექტს. მართლაც, რომელ გიჟს მოუვიდოდა თავში იდეა, დაეხარჯა ასტრონომიული ქონება და მილიონობით ადამიანი ჩაება ისეთი ნაგებობის აშენებაში, რომელსაც აზრი არ ექნებოდა?! არსებობს ლეგენდა, რომ როდესაც ჩინეთის დიდი იმპერია გაერთიანდა ერთი ბოგდიხანის ( იმპერატორის) ქვეშ და სამთავროებმა ქიშპობა შეწყვიტეს, აუცილებელი გახდა გარე მტრებისაგან უკეთესი თავდაცვის მექანიზმის შემუშავება. ხელისუფალნი კი თვლიდნენ, რომ ქვეყნის დაცვა გარშემო დიდი გალავნის შემორტყმით შეიძლებოდა. გადაწყვეტილება მიიღეს და მსოფლიოს დანარჩენი იმპერიებისაგან თავის დაცვა დიდი კედლით განიზრახეს. აღმოსავლეთით, სამხრეთითა და დასავლეთით ჩინეთი ბუნებრივად დაცული იყო _ მთები, უდაბნოები, ზღვები. ერთადერთი ღია სივრცე ჩრდილოეთით რჩებოდა.
ჩვენამდე მოღწეული ინფორმაციით, კედლის აშნების იდეა პირველად თავში უდიდეს იმპერატორს, ტირანსა და სახელგანთქმულ მმართველს, შინხუანდის ( ცინის დინასტია) მოუვიდა. კედლის სიგრძე 7 კმ-მდე უნდა ყოფილიყო.
უდიდეს კედელს მილიონობით ადამიანი აშენებდა , თუმცა მათ მონებს ნამდვილად ვერ ვუწოდებთ. საჭირო იყო კავლიფიციური მშენებლებისა და არქიტექტორების მოყვანა. თან ისეთი კედელი უნდა აეგოთ, რომელიც ათასწლეულებს გაუძლებდა. იმ პერიოდში ჩვეულებრივი მოკვდავები თავს ვალდებულად თვლიდნენ, სამეფო პირებისათვის უანგაროდ ემსახურათ, ეს ერთგვარ პატივადაც კი ითვლებოდა. აქედან გამომდინარე, ადვილი მისახვედრია, რომ მთელი ჩინეთი თუ არა, ნახევარი მაინც იქნებოდა ჩართული კედლის მშენებლობაში. რამდენადაც ცნობილია, ერთდროულად იგებოდა კედლის ორი დიდი კოშკი, რომლებიც შემდეგ უნდა დაეკავშირებინათ. ადვილი წარმოსადგენი რომ გახდეს, თუ რა მასშტაბებზეა საუბარი, გეტყვით, რომ თითოეული კოშკის თავზე 7000 სამხედრო პირი ეტეოდა. მშენებლობის პერიოდშიც ( ზუსტად არავინ იცის რამდენ ხანს გრძელდებოდა) ქვეყანას საკმაოდ ბევრი მტერი ჰყავდა , ამიტომაც სანამ ჩრდილო ნაწილი ჯერ კიდევ ღია იყო, ჩინელებმა დაცვის მიზნით ასეთი რამ მოიფიქრეს _ ყოველ საღამოს კოშკის თავზე დიდ კოცონს ანთებდნენ, რომლებსაც საზღვრებთან ჩაყენებული ჯარები ადვილად ხედავდნენ. თუ მტერი შემოუტევდათ, კოცონს აქრობდნენ და ჯარისკაცებისათვის ეს ნიშანი იყო , რომ საბრძოლველად მომზადებულიყვნენ.
კედელს კარგად რომ დააკვირდეთ, შეამჩნევთ, რომ ის დღემდე არ არის დამთავრებული. რატომ? სავარაუდოდ, თუ მთელი ჩრდილო რაიონის შემოფარგვლა იყო საჭირო, მაშინ კედელი უნდა ყოფილიყო აღმოსავლეთის საზღვრებიდან თანამედროვე ტიბეტის საზღვრებამდე. ერთი მხარე მართლაც იწყება აღმოსავლეთ საზღვართან, მეორე მხარე კი შევსებული არ არის და შუაში დიდი, მრავალკილომეტრიანი გასასვლელია დატოვებული. ნუთუ ძალა აღარ ეყოთ?! ეს ყველაფერი საკმაოდ უცნაურია.
მსგავსი საქციელი შრომისმოყვარე ჩინელებისას სულაც არ ჰგავს, მითუმეტეს, არ ჯდება ამბიციური, ტირანი მმართველის ხასიათში. ამ კითხვაზე პასუხი დღემდე არავის აქვს. სინამდვილეში არავინ იცის, რა მოხდა, რატომ ვერ შეძლეს ჩინელებმა კედლის იმ დონემდე მიყვანა, როგორც ჩაფიქრებული იყო.
ჩინეთის ისტორიამ შემოინახა ცნობები იმის შესახებ, რომ კედლის მშენებლობის პროცესში იმპერატორი შინხუანდი გამუდმებით აწყობდა შეხვედრებს იმდროინდელ ასტროლოგებთან და ნათელმხილველებთან. ჩინურ მითებს თუ დავუჯერებთ, სწორედ წინასწარმეტყველებმა ურჩიეს დიდ იმპერატორს, მსხვერპლთშეწირვისათვის მიემართა. შიხუნდის აზრით, რაც უფრო მეტი ადამიანის სისხლი შეეწირებოდა მშენებლობას, მით უფრო ძლიერი და სახელგანთქმული იქნებოდა ნაგებობა, მასთან ერთად მისი სახელიც. სწორედ აქედან მოდის ცნობა, რომ კედელში ჩაყოლებულია მილიონობით მშენებელი და ჯარისკაცი, რომლებმაც გადაწყვიტეს, თავი შეეწირათ დიდი საქმისათვის. არსებობს ვერსია იმის შესახებ, რომ მსხვერპლშეწირული პიროვნებების ოჯახებმა და ახლობლებმა სამუდამოდ დაწყევლეს კედელი და მასთან ერთად დიდი იმპერატორიც.
ოქროს შუალედი _ ასე ეძახდნენ ჩინეთის დიდ კედელს თავად ჩინელები. კაცმა არ იცის, ეს სახელი რისთვის შეარქვეს, თუმცა ლეგენდებში, მითებსა და ისტორიულ ჩანაწერებში კედელი ხშირად სწოედ ასეა მოხსენიებული. ალბათ, ჩინეთის იმდროინდელი მეტსახელი _ ოქროს იმპერიაც _ აქედან მოდის. ცნობისმოყვარე მეცნიერებმა ერთი საკმაოდ საინტერესო ფაქტის გამოვლენა შეძლეს. თუ ჩინეთის დიდ კედელს 30-ე პარალელის მიხედვით გავყვებით და ბოლომდე ჩავალთ, არც მეტი არც ნაკლები ხეოფსის პირამიდას მივადგებით. შემდეგ კი სამკუთხედის ფორმის შესაკრავად თუ დასავლეთისაკენ გადაუხვევთ, ჩვენდა გასაკვირად, ბერმუდის სამკუთხედის ზონაში მოხვდებით. ნუთუ ეს უბრალო შემთხვევითობაა?! ბევრი მეცნიერი ამ ფაქტის გამოვლენის შემდეგ სრულიად სხვაგვარად იძიებს ჩინეთის დიდი კედლის ამბავს. მოგვიანებით მკვლევარებმა ისიც დაადგინეს, რომ ჩინეთის დიდ კედელსა და ხეოფსის პირამიდას შორის იგივე მანძილია, რაც პირამიდასა და ბერმუდის სამკუთხედს შორის.
წყარო: postalioni.com
