რუსთავში, დეპუტატობის კანდიდატი თორნიკე არევაძე ხელისუფლებისგან მიტოვებულ მოსახლეობას შეხვდა
პატრიოტთა ალიანსის დეპუტატობის კანდიდატი _ თორნიკე არევაძე რუსთავს ესტუმრა და სანამ მოსახლეობას შეხვდებოდა, ქალაქი დაათვარიელა. მასთან ერთად ჩვენც ვიმყოფებოდით. როგორც შევიტყეთ, რუსთავის ცენტრალური უბნები რამდენჯერმეა რეაბილიტირებული, გარეუბნებზე კი არავის უზრუნვია, ამიტომაც აღნიშნულ ტერიტორიებზე უსიამოვნო და მძაფრი სუნის იგრძნობა. ეს გაუმართავი საკანალიზაციო მილებიდან წამოსული სუნი აღმოჩდა, რომელიც ძირგამოთხრილ კორპუსებს უერთდება. გარეუბნებში არ არის გარე განათება და არც კორპუსების შიდა განათებები მუშაობს _ არ არსებობს შიდა სანიაღვრე გზები, რის გამოც ყოველი წვიმის დროს, კორპუსის შესასვლელთან წყალი გროვდება. ამას ემატება ჟოლობებიდან ჩამონადენი წვიმის წყალიც, რომელიც ზოგან პირდაპირ გაზის მრიცხველისკენაა მიმართული და სიცოცხლისთვის საშიშ ვითარებას ქმნის. კორპუსის შესასვლელთან დაგროვილი წყალი შემდგომ ჩაედინება სარდაფში და იქ გუბდება მანამ, სანამ თავისით არ ამოშრება.
აქვე შევიტყეთ ერთი შემაშფოთებელი ამბავი _ რუსთავში, ამგვარი მდგომარეობის დროს, ბავშვს ბურთი წვიმის წყლით გავსებულ სარდაფში ჩაუვარდა და მის ამოსაღებად ჩავიდა. მას შემდეგ ეს ბავშვი არავის უნახავსო. ამ უბნებში მაცხოვრებლებს არა აქვთ სარეკრეაციო ზონა და ბავშვებიც ვერსად თამაშობენ. მოშლილია თითქმის ყველა კორპუსის შიდა საკანალიზაციო სისტემა, ამორტიზებული მილებიდან გამონადენი მომწამლავი სითხე ალპობს შენობის კედლებს, ბინების უმრავლესობას ჭერი და იატაკი ნესტიანი აქვს.
სახელმწიფომ ნიკოლაძის #7_ ში მდებარე კორპუსებში მაცხოვრებლები თხუთმეტი წელია შეასახლა, თუმცა ამ ადამიანებს, საცხოვრებელი ფართების დაკანონება დღემდე აუხდენელ ოცნებად ექცათ. მათ რამდენჯერმე, ფართების დაკანონების მოთხოვნით მიმართეს შესაბამის უწყებებს. უარი არ უთხრეს, მაგრამ არც ფართები დაუკანონეს. მათთან მისულ მაჟორიტარობის კანდიდატს _ თორნიკე არევაძეს ერთგვარად მიუსამძიმრეს ის მძიმე მემკვიდრეობა, რომელიც მას დეპუტატად გახდომის შემდგომ ერგება.
ნიკოლაძის ქუჩის ერთ-ერთ კორპუსში, 20 კვადრატიან ოთახში, ექვს სულიანი ოჯახი ცხოვრობს. შვილმკვდარ ქალბატონს, როზა ჩაჩუას ოთხი შვილი და ორი შვილიშვილი ჰყავს. მეუღლე პირველი ჯგუფის ინვალიდია მძიმე ნერვული აშლილობით. მას სასწრაფოდ ესაჭიროება ინვალიდის ეტლი. ქალბატონ როზას შვილმა, წლების წინ მძიმე ოპერაცია ვერ გადაიტანა და საოპერაციო მაგიდაზე გარდაიცვალა, რომლის მკურნალობის ხარჯები იმდენად დიდი იყო, რომ ოჯახს მოუწია მეორე საცხოვრებელი ოთახის გაყიდვა. უმცროსი შვილიშვილი წელს პირველ კლასში მივიდა და მისთვის არანაირი დახმარება არ გაუწევიათ. ოჯახის წევრებს არ აქვთ რეგულარული სამუშაო და მათი შემოსავალი არის ბებიას პენსია, ინვალიდი მეუღლის პენსია და სოციალური დახმარება.
რუსთავის ამ რაიონში არსებული უფასო სასადილო ოჯახს გარკვეულწლად ეხმარება მწირი საკვებით. ისინი, ისევე როგორც ამავე სართულზე მცხოვრები კიდევ ხუთი ოჯახი, სარგებლობენ კორპუსის საერთო, გაბინძურებული საპირფარეშოთი. გაუსაძლისი პირობების გამო როზა ჩაჩუა ითხოვს ერთ ოთახიან ბინას, ნებისმიერ ადგილზე.
მეზობელ კორპუსში ცხოვრობს ორი შვილის დედა, ნინო ყისაშვილი. მისი ოჯახი თხუთმეტი წელია აქ ბინადრობს. ხუთი წლის წინ კი გამოჩნდა ვინმე ლევან ტივაძე, რომელიც 2001 წლის განკარგულებით ითხოვს აღნიშნული საცხოვრებლის საკუთრებაში გადაცემას. მეზობლების თქმით, მამაკაცი სწორედ იმ ქარხანაში მუშაობდა, რომლის კერძო საკუთრებაშიც შედიოდა აღნიშნული კორპუსი თხუთმეტი წლის წინ, ვიდრე მას ახალ ბინადრებს გადასცემდნენ. ნინო ყისაშვილი იხსენებს, როგორ დაემუქრა მას ლევან ტივაძე, რომელსაც უნდოდა, სასამართლოს გზით მისთვის ბინა წაერთმია:
„თავდაპირველად შემომთავაზა ხელი მომეწერა საბუთებზე, რომლის მიხედვითაც ბინის მესაკუთრე მე აღარ ვიქნებოდი. მისი თქმით, შემეძლო, მანამ დავრჩენილიყავი ბინაში, სანამ ალტერნატიულ ვარიანტს მოვნახავდი. არ დავთანხმდით და დაგვემუქრა, სასამართლოში გიჩივლებთო. ჩვენ ადვოკატის დასაქირავებლად ფინანსები არ გაგვაჩნია, ამიტომ არ ვიცით ვის მივმართოთ ან რა გვეშველება?“.
როგორც ირკვევა, კორპუსის ძველმა თავმჯდომარემ, თავის დროზე, ბინების დასამტკიცებლად გადაგზავნილ საბუთებში, ნამდვილი მეპატრონის _ ნინო ყისაშვილის ნაცვლად, სწორედ ლევან ტაბაძე მიუთითა. საქმე გამოსაძიებელია, რადგან ჩვენი აზრით, იკვეთება რამდენიმე პიროვნების დანაშაული. ოჯახი ასევე სარგებლობს საერთო საპირფარეშოთი. ეს კორპუსი სულ ახლახანს გადახურეს. ქალბატონის თქმით, მანამდე სახლი ხშირად წყლით ჰქონდა სავსე _ კედლები, ჭერი და იატაკი ისეთივე სველი იყო, როგორც სხვა დანარჩენ საცხოვრებლებში.
რუსთავის გარეუბანში, თორნიკე არევაძესთან ერთად, კიდევ ერთი შეჭირვებული ოჯახი მოვინახულეთ. მისი უხუცესი წევრი _ ეთერ ბაგაშვილი ორ პატარა შვილიშვილს უვლის. ბავშვები მშობლების გარეშე იზრდებიან, რადგან მათზე პასუხისმგებლობა ბებიას დააკისრეს. ორივე ბავშვი სასკოლო ასაკისაა, თუმცა არცერთი მათგანი არ დადის სკოლაში სიდუხჭირის გამო. პატარებს არც ტანსაცმელი აქვთ და არც წიგნები. ქალბატონს ორივე ფეხის მოტეხილობა აქვს, ოპერაცია არასწორად გაუკეთდა და სამუდამოდ მიეჯაჭვა საწოლს. სამი წლის წინ ქალიშვილის მიერ `ლიბერთი ბანკი`- დან გამოტანილ სესხს თავად იხდიდა საკუთარი სოციალური დახმარებით, თუმცა, აღმოჩნდა, რომ ამავე ბანკის თანამშრომლები ატყუებდნენ და ვალის დასაფარად გადარიცხულ თანხებს სრულად არ ასახავდნენ ანგარიშზე, რის შედეგადაც ქალბატონი ვალის გადამხდელთა ე. წ. შავ სიაში მოხვდა და მასზე აღარ გაიცემა სესხი. ოჯახი იღებს სოციალურ შემწეობას, თუმცა მიღებული დახმარება მათთვის საკმარისი არ არის.
ყველასაგან მივიწყებულები, საკუთარი გასაჭირის შესახებ გვიყვებოდნენ. მათი მთავარი მოთხოვნებია ელემენტარული საცხოვრებელი პირობების შექმნა, ჯანმრთელობისთვის უსაფრთხო გარემო. ეს არც ისე ბევრია, თუმცა როგორც ჩანს, ხელისუფლების წარმომადგენელთათვის მისი შესრულებაც რთული აღმოჩნდა.
რუსთავის მაჟორიტარობის კანდიდატს _ თორნიკე არევაძეს ადგილობრივებისთვის ფრთიანი დაპირებები არ მიუცია, მან მოისმინა, დაინახა და იგრძნო ის გასაჭირი, რომელიც აერთიანებს რუსთავის მაცხოვრებლების 60%-ს.
