„ეს დღე ალბათ ყველაზე მძიმე იყო ნიკოლოზ ბარათაშვილისათვის…“
“19 მარტს 200 წელი შესრულდება ეკატერინე ჭავჭავაძე-დადიანის დაბადებიდან. ალექსანდრე ჭავჭავაძის ულამაზესი ასულს ბევრი ეტრფოდა, მაგრამ მისი არჩევანი სამეგრელოს მთავრის მემკვიდრე _ დავით ლევანის ძე დადიანზე შეჩერდა. 1839 წლის 18 მაისს წყვილმა ჯვარი ქაშუეთის წმიდა გიორგის ეკლესიაში დაიწერა, ეს დღე ალბათ ყველაზე მძიმე იყო ნიკოლოზ ბარათაშვილისათვის… ( ერთ-ერთი ვერსიით, ეს ლექსი ამ დღის გამოძახილია. რედ) ამის შემდეგ ეკატერინე ჭავჭავაძე დამკვიდრდა ზუგდიდში…
დავით დადიანის გარდაცვალების შემდეგ თვითონ შეუდგა სამეგრელოს სამთავროს მართვას, მაგრამ 1857 წლის აჯანყების შემდეგ რუსეთის ხელისუფლებამ გააუქმა სამთავრო და ეკატერინე შვილებთან ერთად ძირითადად პეტერბურგში ცხოვრობდა.
1858 წელს მასთან სტუმრად მისულ ილია ჭავჭავაძეს გასაცნობად გამოუტანა სათუთად შენახული უიღბლო სიყვარულის მოსაგონარი ნიკოლოზ ბარათაშვილის ლექსებისა და პოემის რვეული…
ილია ჭავჭავაძე სულმოუთქმელად დაეწაფა ჭეშმარიტი პოეზიის ნიმუშებს და საზოგადოებისათვის თვალჩენილი გახადა იგი…
ეკატერინე ჭავჭავაძე აღესრულა 1882 წლის 13 აგვისტოს და დაიკრძალა მარტვილის მონასტერში.
P.S. 2016 წლის 18 მარტს ქართულ უნივერსიტეტში პროფესორმა კოკო ბრეგაძემ ჰუმანიტარული და სამართლის სკოლის სტუდენტებისათვის წაიკითხა საჯარო ლექცია ნიკოლოზ ბარათაშვილის შემოქმედებაზე, სადაც ასევე გაიხსენეს ეკატერინე ჭავჭავაძე“ _ წერს ფეისბუქის საკუთარ გვერდზე ისტორიკოსი სერგო ვარდოსანიძე.
წყარო: postalioni.com
