გერმანელი ჟურნალისტი: ქართველ ქალებზე უსასრულოდ შეიძლება ისაუბრო

ქვეყანა, სადაც უამრავი წიგნი იწერება, ბევრი ჭკვიანი ქალია და რომელიც ევროპისაკენ მიილტვის: მოგზაურობა ჩვენი სამყაროს განაპირა ზღაპრულ ქვეყანაში;
გერმანულ გამოცემა «Die Welt» -ს მიერ გამოქვეყნებულ სტატიაში საუბარია საქართველოს ისტორიასა და მის დღევანდელობაზე, ქართულ კულტურაზე, ქართველი მწერალი ქალების შემოქმედებაზე (ავტორი – ჰანა ლიუმანი).

საინფორმაციო სააგენტო „ნიუსპრესი“ გთავაზობთ მასალის რეზიუმეს:

„ქართველ ქალებზე უსასრულოდ შეიძლება ისაუბრო: ისინი ინსტიტუტებისა და მუზეუმების დირექტორები არიან, კინომცოდნეები, თარჯიმნები და მწერლები. თვითონ საქართველოს კი ხშირად კავკასიის მითიურ ქვეყანა კოლხიდას უწოდებენ. კავკასიის მთებში, როგორც ამბობენ, დღემდე, მდინარეებში ოქროს, ტყავის მეშვეობით მოიპოვებენ. ეს ის ოქროს ვერძია, რომლისთვისაც კოლხიდაში ბერძენი იასონი ჩავიდა და მედეა საბერძნეთში წაიყვანა. ნორვეგიელი მწერალი კნუტ სამსუნი კი საქართველოს ზღაპრულ ქვეყანად“ მიიჩნევდა. მან კავკასიაში გასული საუკუნის დასაწყისში იმოგზაურა. „მართლაცდა, საქართველო ზღაპრული ქვეყანაა“, – აღნიშნულია სტატიაში.

ავტორი იქვე აცნობს გერმანელ მკითხველს, რომ საქართველო საპატიო სტუმრის სტატუსით, მონაწილეობას მიიღებს ფრანკფურტის წიგნის ბაზრობაში, რომელიც 2018 წელს უნდა გაიმართოს.

პუბლიკაციაში საუბარია აგრეთვე იოსებ სტალინზე, გორში არსებულ სახლ-მუზეუმზე: „საქართველოში იმ ადამიანის სახლ-მუზეუმია, რომელმაც ქვეყანას ბევრი უბედურება მოუტანა. აქაა მისი ნახატები, ტანსაცმელი, ჩექმები, და სიგარები, რომელიც მას უინსტონ ჩერჩილმა აჩუქა. ეზოში ძველი, ჯერ კიდევ მეფის რუსეთის დროინდელი რკინიგზის ვაგონი დგას, რომლითაც იოსებ სტალინი გადაადგილდებოდა ევროპაში. როგორც ცნობილია, მას ფრენის მიმართ შიში ჰქონდა. მუზეუმი 1957 წლიდან არსებობს, ანუ ის იოსებ სტალინის გარდაცვალებიდან მეოთხე წელს გაიხსნა (აქ ავტორი სცდება: მუზეუმი 1937 წელს დაარსდა – მთარგმნ.შენიშვნა). საბჭოთა კავშირის დაშლის შემდეგ მუზეუმი მცირე ხნის განმავლობაში არ მუშაობდა, შემდეგ ისევ გაიხსნა და ამჟამად მოსახლეობასა და უცხოელ ტურისტებში საკმაოდ დიდი პოპულარობით სარგებლობს. მუზეუმში არის აგრეთვე ექსპოზიცია სტალინიზმის მსხვერპლთა შესახებ.

ავტორის აზრით, საქართველო, რომელსაც შეიძლება ნახევრად დემოკრატიული ქვეყანა ეწოდოს, შესამჩნევ აღმავლობას განიცდის. სტატიაში ჩამოთვლილია ქართველი მოდელებისა და მომღერლების წარმატებები საზღვარგარეთ (მაგალითად, ევროვიზიის კონკურსზე). მასში აღნიშნულია, რომ ხელისუფლებამ მნიშვნელოვან წინსვლას მიაღწია კორუფციასთან ბრძოლაში. გარდა ამისა, მიმდინარეობს მსჯელობა პარლამენტში ქალების რაოდენობის კვოტირებაზე, თუმცა, რასაკვირველია, საქართველოში ბევრი ქალი მაღალ სახელმწიფო თანამდებობზე არიან დანიშნულნი.

ახლოვდება ტურისტული სეზონი. გადაჭარბებული არ იქნება თუ ვიტყვით, რომ საქართველო მსოფლიოს ერთ-ერთი ულამაზესი ქვეყანაა. აქ საბჭოური არქიტექტურის მქონე ბევრი შენობაა შემორჩენილი, არის მთის მშვენიერი, თვალწარმტაცი პეიზაჟები, კავკასიის მარადწლოვანი თოვლით დაფარული მწვერვალები, მწვანე ხეობები, პალმები და ზღვისპირა კურორტები, უძველესი ეკლესია-მონასტრები. საქართველოს ოფიციალურ შენონებზე ყველგან ევროკავშირის დროშა ფრიალებს – ქართველები უვიზო რეჟიმის მიღებას ელოდებიან. საწყენია, რომ ევროპა საკითხის საბოლოო გადაწყვეტას აჭიანურებს.

საქართველოს რუსეთის მიმართ შიშის საფუძველი ნამდვილად აქვს. დღეს რუსეთში ვლადიმირ პუტინი თითქმის საქართველოში დაბადებულ იმ ადამიანს ასახიერებს, რომელიც საბჭოთა კავშირის დროს ბელადი იყო. შესაძლებელია მან თავისი ექსპანსიური მიზნები კვლავ განახორციელოს. საქართველო ბავარიის ტოლი სახელმწიფოა, მას მუდმივად ესხმოდნენ თავს თურქები და სპარსელები, მოგვიანებით კი რუსეთი დაუმეზობლდა და საბოლოოდ მის შემადგენლობაში შევიდა. ხანმოკლე სამწლიანი დამოუკიდებლობის შემდეგ საქართველო 1921 წელს კვლავ რუსეთის წითელმა არმიამ დაიკავა და მისი ტერიტორიის ოკუპირება მოახდინა.

თუ საქართველოს გუგლის რუკაზე შევხედავთ, ჩრდილო-დასავლეთით და ქვენის ცენტრში, გორთან ახლოს, პუნქტირებს დავინახავთ, რომლითაც სეპარატისტული აფხაზეთისა და სამხრეთ ოსეთის რეგიონებია მონიშნული. ეს ე.წ. „დამოუკიდებელი რესპუბლიკები“ რუსეთს ესაზღვრებიან. მოსკოვმა აფხაზეთისა და სამხრეთ ოსეთის ტერიტორიები 2008 წელს დაიკავა. აქ ინციდენტები თითქმის ყოველდღე ხდება. რუსეთი ნელ-ნელა იკავებს საქართველოს ტერიტორიას, „მცოცავი აგრესიის“ სახით.

ავტორი მოიხსენიებს ქართველ მწერალ ქალს ნინო ხარატიშვილს, რომელიც შეიძლება უკვე გერმანელ მწერლადაც ჩაითვალოს, რადგან ბავშვობიდან გერმანიაში ცხოვრობს. მისი ნაწარმოები „მერვე სიცოცხლე“ საქარველოში მეოცე საუკუნის 390იან წლებში მომხდარ ტრაგიკულ მოვლენებს ეხება.

კიდევ ერთი თბილისელი მწერალი ქალი, რომლის შესახებაც სტატიაშია საუბარი, ანა კორძაია-სამადაშვილია. „ჩვენ 2004 წლის „ვარდების რევოლუციის“ შესახებ ვსაუბრობთ, რომლის შედეგად საქართველოს მაშინდელი პრეზიდენტი ედუარდ შევარდნაძე გადადგა. „ვარდების რევოლუცია“ – რომანტიკულად ჟღერს! ამ რევოლუციის დროს ერთი წვეთი სისხლიც კი არ დაღვრილა… თუმცა საქართველოში ხშირად ყველაფერს ძალიან იოლად ივიწყებენ“, – ამბობს ანა კორძაია-სამადაშვილი“.
http://www.welt.de/print/wams/kultur/article155359298/Paradies-zum-Ausschneiden.html

წყარო newpress.ge

დატოვეთ კომენტარი

კომენტარები