უკა­ნას­კ­ნე­ლი სიყ­ვა­რუ­ლი, რო­მელ­საც აკა­კი წე­რე­თე­ლი ცხოვ­რე­ბის და­ის­ზე შე­ე­ყა­რა

აკა­კი წე­რეთ­ლის სხარ­ტი გა­მო­ნათ­ქ­ვა­მე­ბი და ხა­ლა­სი იუმო­რის ნაკ­ვე­სე­ბი, იმე­რეთ­ში გად­მო­ცე­მით დღე­საც იცი­ან. სა­ო­ცა­რია, მაგ­რამ თურ­მე, ამ ხა­ლი­სი­ან პო­ეტს არა­ერ­თხელ გა­და­უწყ­ვე­ტია თა­ვის მოკ­ვ­ლა… მი­ზე­ზი სხვა­დას­ხ­ვაგ­ვა­რი გახ­ლ­დათ – მძი­მე მა­ტე­რი­ა­ლუ­რი პი­რო­ბე­ბი, სა­ზო­გა­დო­ე­ბის და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა… ცხოვ­რე­ბი­სა­კენ აკა­კი წე­რე­თე­ლი არა­ერ­თ­გ­ზის შე­მო­უბ­რუ­ნე­ბი­ათ თა­ვი­სი­ვე გუ­ლი­თად მე­გობ­რებს, მათ შო­რის, ტა­სო ბაგ­რა­ტი­ონ-და­ვი­თაშ­ვილს (შემ­დ­გომ­ში – მა­ჩა­ბელს)… დი­დი მე­გობ­რო­ბა უკ­ვე ხან­ში შე­სულ პო­ეტს “უ­კა­ნას­კ­ნელ სიყ­ვა­რუ­ლად” ჰქცე­ვია… პო­ე­ტი, მწე­რა­ლი, ფი­ლო­ლო­გი­ის მეც­ნი­ე­რე­ბა­თა დოქ­ტო­რი, მუ­რად მთვა­რე­ლი­ძე აკა­კის გა­უმ­ხე­ლე­ლი და უპა­სუ­ხო სიყ­ვა­რუ­ლის შე­სა­ხებ სა­უბ­რობს: – ტა­სო მა­ჩა­ბელს გა­მორ­ჩე­უ­ლად ღირ­სე­უ­ლი მშობ­ლე­ბი ჰყავ­და. ბაგ­რა­ტი­ონ-და­ვი­თაშ­ვი­ლე­ბი სა­ქარ­თ­ვე­ლოს  სა­მე­ფო დი­ნას­ტი­ის გვერ­დი­თი

შტოს წარ­მო­მად­გენ­ლე­ბი იყ­ვ­ნენ. ეს ერთ-ერ­თი უძ­ლი­ე­რე­სი ოჯა­ხი გახ­ლ­დათ თა­ვი­სი არა მხო­ლოდ ეკო­ნო­მი­კუ­რი შე­საძ­ლებ­ლო­ბე­ბით – ოჯა­ხი კულ­ტუ­რი­სად­მი სა­ო­ცა­რი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბი­თაც გა­მო­ირ­ჩე­ო­და. ალექ­სან­დ­რე ბაგ­რა­ტი­ონ-და­ვი­თაშ­ვი­ლის მე­უღ­ლე, და­რია, ერეკ­ლე მე­ფის შთა­მო­მა­ვა­ლი გახ­ლ­დათ. ამ ოჯახ­ში და­ი­ბა­და ტა­სო ბაგ­რა­ტი­ონ-და­ვი­თაშ­ვი­ლი. ოჯახს 5 შვი­ლი ჰყავ­და. ნი­ცა ტი­ცი­ან ტა­ბი­ძის პო­ე­ტუ­რი მუ­ზის, თა­მუ­ნია წე­რეთ­ლის დე­და იყო. ბა­ბო, სა­ოც­რად სა­ინ­ტე­რე­სო ქალ­ბა­ტო­ნი, პე­ტერ­ბურ­გ­ში ცხოვ­რობ­და და პე­ტერ­ბურ­გის სა­ლო­ნე­ბის ერთ-ერთ მშვე­ნე­ბას წარ­მო­ად­გენ­და. და­ვი­თი გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლად მე­გობ­რობ­და აკა­კი წე­რე­თელ­თან. 1885 წლი­დან ნი­ცა ცო­ლად ბე­ჟან წე­რე­თელ­მა, აკა­კის ძა­ლი­ან ახ­ლო მე­გო­ბარ­მა შე­ირ­თო. ტა­სო მა­შინ 15-16 წლის იქ­ნე­ბო­და. ტა­სო აკა­კი­ზე 29 წლით უმ­ც­რო­სი იყო. აქე­დან იწყე­ბა აკა­კი­სა და ტა­სოს ნაც­ნო­ბო­ბა. აკა­კი გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლად და­უ­მე­გობ­რ­და ნი­ცას. 1891 წელს ტა­სო ცო­ლად ვა­ნო მა­ჩა­ბელს გაჰ­ყ­ვა. აკა­კი ვა­ნო მა­ჩაბ­ლის ახ­ლო მე­გო­ბა­რი და თა­ნა­მო­აზ­რე გახ­ლ­დათ. მო­გეხ­სე­ნე­ბათ, აკა­კის თბი­ლის­ში ბი­ნა არ ჰქონ­და, დე­და­ქა­ლაქ­ში ჩა­მოს­ვ­ლი­სას მე­გობ­რებ­თან ან სას­ტუმ­რო­ში რჩე­ბო­და. ერთ-ერ­თი მის­თ­ვის საყ­ვა­რე­ლი ად­გი­ლი ამ დროს მა­ჩაბ­ლე­ბის ოჯა­ხი იყო.   გაანგრძეთ  კითხვა

დატოვეთ კომენტარი

კომენტარები